De beste films op Amazon Prime Video

Nội Dung Chính

Het filmaanbod van Amazon Prime Video is lang niet zo omvangrijk en divers als dat van Netflix, maar kwalitatief gezien doet het weinig onder voor de grote concurrent. Op deze pagina verzamelen we alle films op Amazon Prime Video die je wat ons betreft niet mag missen.

Beste komedies

The Big Lebowski

Bowlende flowerpowerman Jeff ‘The Dude’ Lebowski (Bridges) is ‘the laziest man of Los Angeles County’. Bandieten die hem aanzien voor een oude rijkaard met dezelfde achternaam leveren hem een streek, waarop The Dude – aangespoord door zijn bowlingvrienden Walter (Goodman) en Donny (Buscemi) – verhaal gaat houden bij de Big Lebowski. Het uit de hand lopen van deze situatie wordt spetterend verbeeld, met sterke, humoristische typetjes, hallucinogene droomsequenties en wonderbaarlijke dialogen. Een van de beste films uit het imposante oeuvre van de broers Ethan en Joel Coen.

The Big Short

Meesterlijke adaptatie van Michael Lewis’ briljante boek over de excentriekelingen die het ineenstorten van de Amerikaanse huizenmarkt voorspelden en daar vervolgens stinkend rijk mee werden. Onder de profeten bevonden zich een autistische arts met één oog (Christian Bale), een arrogante en sociaal onhandige hedgefonds-manager (Steve Carell) en een gestoorde belegger van Deutsche Bank (Ryan Gosling). Regisseur McKay (Step Brothers) verfilmde deze bizarre geschiedenis als een uitzinnige tragikomedie, zonder veel van de ingewikkelde financiële termen te versimpelen. Hilarisch en schokkend, én van groot belang.

Lees ook ons interview met Adam McKay: ‘Zo is het echt gegaan’

Captain Fantastic

De anti-autoritaire, maar zelf heel dwingende Ben (Viggo Mortensen) leeft met zijn zes kinderen ver teruggetrokken in de bossen van Noord-Amerika. Wanneer hij hoort dat zijn vrouw, die eerst maanden in een ziekenhuis verbleef, is overleden, trekt hij met zijn kinderen de boze bewoonde wereld in. Om zijn vrouw te beschermen tegen de burgerlijke begrafenis die haar ouders voor ogen hebben. Wat volgt is een vaak erg grappige, tegendraadse film waarin tegen veel heilige huisjes wordt geschopt. Bovendien stelt Matt Ross (bekend als acteur in de series Big Love en Silicon Valley) rake vragen over ouderschap, opvoeding en de huidige consumptiemaatschappij.

Lees hier ons interview met regisseur Matt Ross en Viggo Mortensen

Everything Everywhere All at Once

De Chinees-Amerikaanse Evelyn (Michelle Yeoh) is een uitgebluste vijftiger die met haar sullige echtgenoot een wasserette runt. Op een dag ontdekt ze verbijsterd dat ze in staat is om parallelle universums te bezoeken waarin ze heel andere levenskeuzes heeft gemaakt. Deze duizelingwekkende indiehit heeft trekken van een typische Marvelsuperheldenfilm, maar is veel origineler en ambitieuzer. Makers Kwan en Scheinert (Swiss Army Man) hebben lak aan verhaalconventies, verbluffen met bizarre vondsten en strooien lustig met popcultuurverwijzingen, levenslessen en maatschappijkritiek. Al met al nogal veel van het goede, maar dat is het hele punt van deze heerlijk anarchistische parabel.

Lees ons interview met de makers: ‘Met ons werk ontregelen we graag ons publiek’

Lady Bird

Christine, of Lady Bird zoals ze genoemd wil worden, is een ongemakkelijke tiener die in de laatste klas van de middelbare school zit en niets liever wil dan studeren. Ver weg van huis, waar vader werkloos is en moeder zich veel te veel met haar bemoeit. Op papier geen al te origineel verhaal, maar in handen van de debuterende Gerwig (die ook het semi-autobiografische scenario schreef) een heerlijk en eerlijk coming of age-drama. Met fantastische hoofdrollen van Saoirse Ronan (als Lady Bird) en Laurie Metcalf (moeder Marion). Genomineerd voor vijf Oscars, waarvan er niet een gewonnen werd.

Licorice Pizza

Los Angeles 1973, Nixon is (nog) president, en een oliecrisis dreigt. Maar daar is de 15-jarige Gary (met verve gepeeld door Philip Seymour Hoffmans zoon Cooper) totaal niet mee bezig. Hij heeft zoveel plannen en energie dat hij zich nergens door laat tegenhouden. Dus wanneer hij Alana (Haim, dé ontdekking van deze film) voor het eerst ziet en op slag verliefd is, spreekt hij haar aan. Ook al is ze 25. Regisseur Paul Thomas Anderson (1970) keert in dit heerlijk zigzaggende, komische coming-of-age-drama opnieuw terug naar zijn eigen jeugd in LA, zoals hij eerder al deed in films als Boogie Nights, Magnolia en Inherent Vice.

Meer over Licorice Pizza: ‘Als iemand zich veilig door het hedendaagse mijnenveld van goed en fout kan bewegen, is het wel Anderson’

Palm Springs

Dolende dertiger Nyles (Saturday Night Live’s Andy Samberg) komt vast te zitten in een time loop en is gedwongen voor altijd een eeuwig dezelfde dag te beleven. En wat voor dag! Het huwelijksfeest van vrienden Abe en Tala in het poenerige woestijnstadje Palm Springs. Groter had zijn persoonlijke hel niet kunnen zijn, want Nyles is een cynicus en gelooft niet in de liefde. Gevatte variatie op klassieker Groundhog Day van debuterend regisseur Barbakov biedt fijne toevoeging aan het genre. Nyles is namelijk niet de enige die vast komt te zitten in de time loop, hij krijgt gezelschap van Sarah, de oudere zus van de bruid en ook al zo’n cynicus. Grote hit op Sundance 2020.

The Player

Hollywood-producent Griffin Mill krijgt anonieme dreigbriefjes. Op zoek naar de afzender stuit hij op de scriptschrijver David Kahane. Mill spoort Kahane op, krijgt hooglopende ruzie met hem, waarna hij hem vermoordt. Terwijl de politie hem op het spoor is begint hij een verhouding met de vriendin van zijn slachtoffer, zaagt een van z’n collega’s ijverig aan zijn stoelpoten en blijven de dreigbriefjes komen… Sterke comeback van Altman, die sinds de artistieke en commerciële flop Popeye uit de gratie was in Hollywood. Tevens wraak op datzelfde Hollywood, dat in The Player genadeloos op de hak wordt genomen.

Tampopo

Goro lijkt op een Clint Eastwood-achtig samoerai-personage uit een Kurosawa-film. Zijn doel is echter niet een dorpje te zuiveren van bandieten, maar de perfecte ramen (Japanse noedelsoep) te vinden. In de nerveuze Tampopo ziet hij veel potentieel als noedelmaakster en samen met haar zoekt hij de ideale uitspanning en de ideale combinatie van kookmethodes voor het perfecte noedelgerecht. Tampopo is gastronomische spiritualiteit, maar dat je dit onderwerp niet bloedserieus kan nemen snapt scenarist-regisseur Itami ook wel en daarom doorkruidde hij zijn film met humor. Itami vreet zich al refererend en vrij associërend smakelijk een weg door de enige echte ‘noodle western’.

Being John Malkovich

Fotograaf en muziekvideoregisseur Jonze kreeg terecht een kans in de filmindustrie, vond een verwante ziel in scenarist Charlie Kaufman en fabriceerde deze surreële eersteling die door de pers unaniem de hemel in werd geprezen. Being John Malkovich verhaalt over een uitgerangeerde poppenspeler (John Cusack) die bij toeval een gang ontdekt die uitkomt in het hoofd van Malkovich. Vrienden en geliefden volgen hem en de existentialistische warboel is compleet wanneer de verschillende ‘innerlijken’ van Malkovich met elkaar op de loop gaan. De fortuinlijke samenwerking tussen regisseur Jonze en scenarist Kaufman resulteerde in 2002 in Adaptation., een soortgelijk existentieel doolhof over een neurotische scenarist en diens gladde tweelingbroer.

Beste actiefilms/thrillers

Jaws

Een badplaats wordt geterroriseerd door een grote witte mensetende haai, die al verschillende slachtoffers heeft gemaakt. De burgemeester weigert het strand te sluiten. Sheriff Brody (Roy Scheider) bindt dan zelf de strijd aan tegen het monster. Ruim een uur krijgen we de haai zo goed als niet te zien, wat niet erg is, want de mechanische haai Bruce zag er naar de huidige maatstaven niet erg realistisch uit. Jaws is echter briljant gefilmd en krachtig geacteerd. Oscar voor de montage en voor de uitstekende muziek (de beroemde cello-deun van de naderende haai) van John Williams.

Drive

De eigenzinnige Nicolas Winding Refn – bekend van de keiharde Pusher-trilogie, het buitensporige gevangenisdrama Bronson en het epische Valhalla Rising – kreeg in Cannes de prijs voor beste regie voor de existentiële actiefilm Drive. Over een naamloze stuntrijder die ‘s nachts bijverdient als chauffeur bij roofovervallen. Strakke regie, fraai camerawerk en een sexy jaren-tachtigtechnoscore zorgen voor een herkenbare stijl. Hoofdrolspelers Ryan Gosling en Carrey Mulligan hebben duidelijk chemie. Een uitstekende bijrol van komiek Albert Brooks, die ‘against type’ is gecast als meedogenloze maffioso.

Video: Nicolas Winding Refn en Ryan Gosling over Drive

Nocturnal Animals

De langverwachte tweede film van modeontwerper/regisseur Tom Ford (A Single Man) is even vernuftig als virtuoos. In de film lopen drie verhaallijnen door elkaar. Over de geslaagde maar diepongelukkige galeriehouder Susan (Amy Adams); haar ooit gelukkige relatie met aspirant-schrijver Edward (Jake Gyllenhaal); en het verhaal van het boek dat Edward schreef en opdroeg aan Susan, getiteld Nocturnal Animals. Dat laatste verhaal – dat we zien gebeuren wanneer Susan het leest – is een razend spannend verfilmde thriller over hoe het gezin van Tony (ook Gyllenhaal) geterroriseerd wordt door een handvol rednecks. Ford regisseerde, produceerde, en schreef ook het scenario (naar het boek Tony and Susan van Austin Wright).

Tom Ford over Nocturnal Animals: ‘Arm én rijk voelen eenzaamheid, teleurstelling en rouw’

Pig

In een bos aan de Amerikaanse westkust woont kluizenaar Rob met zijn varken, dat hem helpt truffels te vinden voor de verkoop. Wanneer het beest op een nacht wordt ontvoerd, zet Rob alles op alles om het terug te vinden. Hoe minder je verder weet over Pig, hoe beter, want dit meeslepende indiedrama van debuterend regisseur Michael Sarnoski zit vol verrassingen. Een daarvan is hoofdrolspeler Nicolas Cage, die na een hele rits pulpfilms weer eens laat zien wat een goede acteur hij is.

Lees ook: ‘De curieuze carrière van Nicolas Cage’

Beste misdaadfilms

Carlito’s Way

In dit meeslepende misdaadepos speelt Al Pacino de Puertoricaanse gangster Carlito Brigante, die na vijf jaar vroegtijdig vrijkomt dankzij zijn manipulatieve advocaat Kleinfeld (Sean Penn). Carlito droomt van een leven buiten het criminele milieu met zijn liefde Gail (Penelope Ann Miller). Maar als zijn vriend Kleinfeld om een laatste gunst smeekt, voelt hij zich verplicht om te helpen, ondanks zijn rotsvaste overtuiging dat ‘een gunst je sneller doodt dan een kogel’. Brian De Palma kreeg het net als in Scarface (1983) voor elkaar om de legendarische voordracht en motoriek van Al Pacino optimaal voor het voetlicht te krijgen.

Deliver Us From Evil

De laatste klus die huurmoordenaar Kim In-nam aannam was ‘de grootste klootzak die bestaat’ vermoorden. Daarna dacht hij te kunnen stoppen. Wat hij niet wist, is dat die ‘grootste klootzak’ een broer heeft, Ray the Butcher, die een nog veel grotere klootzak blijkt te zijn. Waarna In-nam een film lang achternagezeten wordt. Ondertussen ontdekt hij dat hij een achtjarige dochter heeft, die ook nog eens ontvoerd wordt. Overkill, zeker, maar wel een superieure genrefilm van regisseur Hong, die ooit meeschreef aan het scenario van de Zuid-Koreaanse misdaadklassieker The Chaser.

Lees hier ons artikel over Deliver Us from Evil en het Zuid-Koreaanse filmsucces

Heat

Politieman Hanna (Al Pacino) jaagt op bankrover McCauley (Robert De Niro). Twee vakmannen, met een treurigstemmend privéleven. Uiterst stijlvol in beeld gebracht misdaaddrama, strak gemonteerd en heel goed geregisseerd. Toch is dit vooral de film van twee acteerkanonnen. De Niro wilde bijvoorbeeld liever niet repeteren voor het filmen van een scène waarin hij in een restaurant een kop koffie drinkt met Pacino, en regisseur Michael Mann ging akkoord. De scène werd met twee camera’s opgenomen, de acteurs pakten hun ruimte voor improvisatie, en het resultaat was spectaculair. Prachtfilm, een absoluut hoogtepunt in het genre.

Once Upon a Time in America

Een halve eeuw omspant deze epische misdaadfilm, regisseur Leones laatste, waarvoor hij bijna vier uur celluloid nodig had. Het lijkt een lange zit, maar eenmaal begonnen blijf je kijken. Het behendige camerawerk van Tonino Delli Colli (Once Upon a Time in the West), de innemende muziekscore van Ennio Morricone, de subtiele tijdswisselingen en het excellente acteren maken dit tot meeslepende kwaliteitscinema. Het verhaal draait om Noodles (De Niro) en Max (Woods), twee onafscheidelijke criminelen in de Lower East Side van New York, en hun leven van diefstal, moord, schuld, verraad, eer en liefde.

Cape Fear

In deze briljant gestileerde remake van de gelijknamige thriller uit 1962 is De Niro een angstaanjagende, sadistische ex-gevangene die wraak neemt op de advocaat (Nick Nolte) die hem zijns inziens onterecht achter slot en grendel deed belanden. Scorsese liet de originele score van Bernard Herrmann (de vaste componist van Hitchcock) reorkestreren door filmcomponist Elmer Bernstein. Robert Mitchum en Gregory Peck – in 1962 respectievelijk ex-gevangene en diens advocaat – zijn nu te zien in fraaie bijrollen.

Beste horrorfilms

Moloch

Hoewel de spookverhalen met onze volksaard, geschiedenis en landschappen voor het oprapen liggen, zijn er absurd weinig horrorfilms van eigen bodem. Debuterend speelfilmregisseur Nico van den Brink wil daar met Moloch verandering in brengen. In deze ijzersterke folkhorrorfilm worden jonge moeder Betriek (Sallie Harmsen, uitstekend) en haar familie bedreigd door een lokale heksenvloek die het gezin al eeuwen teistert. Van den Brink heeft duidelijk goed gekeken naar The Witch en Hereditary, maar geeft daar volledig zijn eigen draai aan, met sterke mistbeelden, veel psychologische diepgang en een voortreffelijke cast (Anneke Blok is ijzingwekkend goed als Betrieks moeder). Iets te veel plotuitleg aan het einde, maar het mag de pret niet drukken: Moloch doet verlangen naar véél meer Nederlandse horrorfilms.

The Witch

Intrigerend en subtiel speelfilmdebuut van Robert Eggers over een puriteinse familie in het New England van de 17de eeuw. Ze zijn verbannen naar de rand van een onheilspellend bos, waar (naar verluidt) een heks ronddwaalt. Eggers heeft een achtergrond als production designer en dat is goed aan de film af te zien. De kindacteurs spelen bijzonder realistisch, waardoor de teloorgang van de familie des te meer indruk maakt. Gemaakt door de baanbrekende studio A24 (The Lobster, Room, Moonlight). Overladen met prijzen. Eggers maakte in 2019 het ook al zo intrigerende drama The Lighthouse.

Beste dramafilms

After Yang

In de nabije toekomst is het mogelijk een synthetische oudere broer voor je geadopteerde Chinese dochtertje aan te schaffen, inclusief voorgeprogrammeerde culturele achtergrond. Maar wat als die cybermens na jaren trouwe dienst opeens niet meer op te starten valt? Terwijl de vader des huizes (Colin Farrell) het gecrashte gezinslid Yang van hot naar her sleept en langzamerhand inzicht krijgt in diens wortels, mist dochter Mika haar geliefde cyborg-broer. Minutieus in warme tinten geschoten tragikomedie, die meer filosofische vragen opwerpt dan hij beantwoordt. Yangs digitale memory-scapes met bomen en sterren zijn een lust voor het oog.

Call Me By Your Name

Het is zomer 1983. De 24-jarige Amerikaanse onderzoeksassistent Oliver (Armie Hammer) komt naar Noord-Italië om professor Perlman bij te staan. En maakt grote indruk op diens zeventienjarige zoon Elio (een uitstekende Timothée Chalamet), die tot zijn eigen schrik en verbazing verliefd wordt op Oliver. Met prijzen overladen verfilming van André Acimans gelijknamige roman door de Italiaan Luca Guadagnino (bekend van I Am Love en A Bigger Splash). Alle lof is begrijpelijk, want Call Me by Your Name is een fantastische film. Sprankelend, intiem en eerlijk.

Video: Luca Guadagnino en Armie Hammer over kritiek op liefdesdrama

Dolor y gloria

Salvador Mallo, een oudere regisseur met allerlei pijntjes en kwalen, kijkt terug op zijn leven. Zonder wroeging, maar wel op zoek naar verzoening en vergiffenis. Mallo is niemand anders dan Pedro Almodóvar zelf (de scènes in Mallo’s appartement werden bij hem thuis opgenomen) en hij wordt gespeeld door Almodóvars alter ego Antonio Banderas, die met Dolor y Gloria alweer zijn achtste films maakte met de regisseur. Banderas kreeg voor zijn gevoelige, ingehouden vertolking van Mallo in Cannes (waar de film zijn wereldpremière beleefde) de prijs voor beste mannelijke hoofdrol.

Video: acteur Antonio Banderas over Dolor y gloria

Mulholland Drive

De tot dan toe tamelijk onbekende soapactrice Naomi Watts kreeg veel lof (en prijzen) voor haar rol als de keurige en wat naïeve Betty die zich, juist gearriveerd in Los Angeles, ontfermt over een verwarde vrouw met geheugenverlies. Dat is het begin van een verhaal dat vreemder en vreemder wordt en halverwege 180 graden lijkt te draaien. Identiteiten worden verwisseld, dromen blijken werkelijkheid (of andersom) en uiteindelijk raak je geheid de kluts kwijt. Dit alles natuurlijk begeleid door de omineuze muziek van David Lynch’ vaste componist Angelo Badalamenti. Ja, de film vliegt uiteindelijk behoorlijk uit de bocht maar knaagt nog fijn lang in je hoofd door.

Almost Famous

Scenarist-regisseur Cameron Crowe, in zijn tienerjaren popjournalist, baseerde zijn Almost Famous op eigen ervaringen. Crowe lijkt alles wat hij toen in zijn artikelen niet kwijt kon, vanwege ruimtegebrek of censuur, in zijn film te stoppen. Hoe een tijdschrift in mekaar stak, hoe een legendarische band (dis)functioneerde, wat groupies bezielde, hoe je als jongeling je plekje probeert te vinden, Crowe filmt het, geholpen door cameraman John Toll, met een gevoel voor sfeer en stijl die maken dat je de hasj-rook backstage bijna ruikt. Onder het genot van flarden Fleetwood Mac, Jimi Hendrix en nog veel meer wordt kristalhelder waarom poprock ook al weer zo betoverend en grensverleggend was.

12 Years a Slave

Indrukwekkende film over Solomon Northup, die – als vrije man in New York – in 1841 wordt ontvoerd en twaalf jaar lang moet doorbrengen op katoenplantages in het zuiden van Amerika. Fraai gefilmde scènes vol lichamelijk en geestelijk lijden – sowieso belangrijke thema’s in het werk van de uit de videokunst afkomstige Steve McQueen (Hunger, Shame) – maar ethisch en emotioneel te eenduidig om echt aan te grijpen. Wel voor negen Oscars genomineerd, waarvan die voor beste film, beste vrouwelijke bijrol (Lupita Nyong’o) en beste script werden verzilverd.

Whiplash

Voortreffelijke muziekfilm waarin een jonge, ambitieuze jazzdrummer (Miles Teller) het opneemt tegen zijn veeleisende en meedogenloze docent (een heerlijk intimiderende J.K. Simmons). Er zit geen valse noot in deze spannende en aangrijpende film van de jonge regisseur Damien Chazelle (La La Land, First Man), die de muziekwereld voorstelt als een sportarena waarin alleen de meest fanatieken overleven. Maar waar in sportfilms de climax vaak over the top en ongeloofwaardig is, overtuigt Whiplash van begin tot het lang uitgesponnen, emotioneel verpletterende einde. Simmons kreeg een Oscar voor zijn fantastische spel, en ook de montage en de muziek kregen een Academy Award.

Interview: J.K. Simmons en Damien Chazelle over Whiplash

Birdman

Acteur Riggan Thomson (voortreffelijke comeback van Batman-acteur Michael Keaton) was ooit wereldberoemd als superheld Birdman, maar is sinds hij bedankte voor Birdman 4 in de vergetelheid geraakt. Als de film begint probeert hij iets van de waardering van vroeger terug te winnen in het theater. Birdman is een postmodern, meta-meesterwerk over acteren, roem en zelfrespect. Geschoten als was het één lange take en met een fantastische score, die vooral bestaat uit geïmproviseerde percussieklanken. Birdman is onvoorspelbaar, hallucinerend en zeker voor regisseur Iñárritu (Babel, The Revenant) opvallend grappig.

Bekijk ook ons interview met acteurs Michael Keaton en Edward Norton: ‘Het is de meest interessante filmmuziek die ik in lange tijd heb gehoord’

Argentina, 1985

Eind 1983 kwam er een eind aan het schrikbewind van de militaire junta in Argentinië. Onder het mom van het bestrijden van staatsvijanden werd het Argentijnse volk stelselmatig blootgesteld aan ontvoeringen en martelingen. Het aantal verdwenen of vermoorde Argentijnen wordt geschat tussen de tien en dertigduizend. Het indrukwekkende Argentina, 1985 vertelt het waargebeurde verhaal van openbaar aanklager Strassera (sterk geacteerd door Ricardo Darín), die in de nieuwe democratie oud-generaal Videla en acht andere kopstukken van het voormalige regime moet vervolgen. Bewonderenswaardig hoe filmmaker Santiago Mitre zijn gedegen rechtbankdrama voorziet van een bepaalde lichtvoetigheid, maar nooit de ernst van het onderwerp uit het oog verliest. Oscarnominatie voor beste niet-Engelstalige film.

Beautiful Boy

Hoewel de achttienjarige Nic Sheff alles mee lijkt te hebben in het leven – hij is mooi, slim en een getalenteerde schrijver – kiest hij toch voor de drugs. Iets wat vader David maar moeilijk kan begrijpen. Maar dat belet hem niet alles te doen wat in zijn macht ligt om Nic te helpen. Gebaseerd op ware gebeurtenissen, die werden opgeschreven door zowel vader en zoon Sheff. Regisseur Felix Van Groeningen verdeelt in zijn Hollywooddebuut de tijd netjes tussen vader en zoon, maar de film is van Timothée Chalamet (Call Me By Your Name), die fantastisch is als de wankele, zoekende Nic. Hij viel bijna tien kilo af voor de eerste opnamedag, en had daarna weken nodig om weer bij te komen.

Lees ook ons interview met de regisseur: ‘Ik verloor me helemaal in mijn liefde voor die mensen’

Corsage

Alternatieve, feministische kijk op het leven van Elisabeth Amalie Eugenie, hertogin van Beieren, keizerin van Oostenrijk en koningin van Hongarije. Bij het filmpubliek beter bekend als Sissi, uit de romantische films met Romy Schneider uit het midden van de vorige eeuw. Deze Elisabeth (een voortreffelijke Vicky Krieps) is zo’n beetje het tegenovergestelde. Het is 1877, Elisabeth wordt veertig en trekt zich steeds verder terug uit het openbare leven. Het liefst zou ze haar korset (de ‘corsage’ uit de titel) afgooien, maar dat gaat zomaar niet. Kreutzer kijkt met moderne ogen naar de historische Elisabeth, wat misschien geen accurate biopic heeft opgeleverd, maar wel een heleboel spannende en fraai gefilmde scènes.

The Stranger

Tijdens een nachtelijke busrit raakt loner Henry (Sean Harris) in gesprek met Paul (Steve Mouzakis), die nog wel klusje weet mocht Henry snel wat geld willen verdienen. Paul schuift Henry door naar beroepscrimineel Mark (Joel Edgerton), die Henry introduceert bij zijn bazen en langzaam ontstaat er tussen de twee mannen iets wat lijkt op vriendschap. Maar niemand in deze broeierige en sombere film is wie hij zegt te zijn. Meesterlijk misdaaddrama van de Australische regisseur Thomas M. Wright, waarin de nadruk niet ligt op de misdaad maar op het voortreffelijk gespeelde drama.

C’mon C’mon

Sympathieke familiefilm over de alleenstaande radiojournalist Johnny, die op zijn negenjarige neefje Jesse moet passen wanneer z’n zus haar handen vol heeft aan haar overspannen ex. Johnny neemt de vroegwijze Jesse uiteindelijk mee naar zijn werk, wat hen o.a. in Detroit, New York en New Orleans brengt. Daar praat Johnny voor radioproject met diverse jongeren, die hij vraagt naar hun toekomstverwachtingen. In zwart-wit geschoten en soms wel erg melancholiek, maar met een fantastische chemie tussen Joaquin Phoenix (Johnny) en de kleine Woody Norman (Jesse). De film is opgedragen aan de negenjarige Devante ‘D-Man’ Bryant, een van de kinderen met wie Johnny in New Orleans sprak, die later bij vuurgevecht om het leven kwam.

In the Mood for Love

‘Mood’ is alles voor filmmaker Wong. Zijn twee hoofdpersonages, Chow Mo-wan (Tony Leung) en Su Li-zhen (Maggie Cheung), wonen anno 1962 naast elkaar in Hongkong; ze vallen op elkaar, zijn ‘in de stemming voor liefde’, maar zullen dat niet uitbuiten. Wong slaagt erin de onvervulde liefde sensueel, puur en intrigerend op het scherm te krijgen. Hij wordt daarbij geholpen door zijn hoofdrolspelers: twee van de grootste sterren van Azië, een mooie man en een mooie vrouw die iedereen zou willen zien zoenen. De film won een César voor beste buitenlandse film en in Cannes de Grand Prix technique.

Ook te zien op Prime Video: opvolger 2046

Babel

Een rijk Amerikaans echtpaar is op vakantie in Noord-Afrika als een paar spelende herdersjongetjes iets ongelukkigs doen. De nanny van de Amerikanen wil naar de bruiloft in Mexico van haar zoon, maar kan de aan haar toevertrouwde kinderen niet alleen laten. En de dochter van een Japanse toerist raakt in de knoop met zichzelf. Slimme mozaïekfilm van Alejandro G. Iñárritu verknoopt het lot van mensen over de hele wereld, met fascinerend resultaat. Zeven Oscarnominaties. De regisseur maakte eerder het fraaie Amores perros (2000) en later prachtige films als Birdman (2014) en The Revenant (2015).

Chunking Express

De mensen in Hong Kong hebben leren omgaan met hun eenzaamheid. Hun leven bestaat uit een reeks vaste gewoontes en wie de cirkel tracht te doorbreken, komt verkeerd uit. Regisseur- scenarioschrijver Wong Kar-Wai (In the Mood for Love) brengt het nerveuze levensritme van de mensen in deze miljoenenstad via zijn montage op schitterende wijze over. De film verrast en irriteert tegelijk, maar dat was juist de bedoeling van de regisseur. Het verhaal navertellen is zo goed als onmogelijk; het zijn trouwens twee los van elkaar staande episodes, die haast ongemerkt door elkaar lopen. De film komt over als een video-clip, met dat verschil echter dat Kar-Wei opvalt door een haast maniakale belangstelling voor detail. De acteurs worden eigenlijk een deel van de schitterende decors van William Chang.

It’s a Wonderful Life

Cineast Frank Capra maakte films ter meerdere eer en glorie van de gewone man die in het zweet des aanschijns de kost verdient. Deze klassieker is zijn magnus opus, met James Stewart op de bok als een wanhopige ondernemer die aan de arm van een engel te zien krijgt wat er van zijn lieflijke dorp terecht was gekomen als hij er niet was geweest. Capra’s krachttoer werd in 2006 door het American Film Institute uitgeroepen tot de meest inspirerende film ooit. Opmerkelijk is dat It’s a Wonderful Life een flop was in de bioscoop: pas in de jaren zeventig groeide het uit tot een iconische kerstlieveling die jaarlijks op kerstavond op de Amerikaanse televisie wordt uitgezonden.

Portrait de la jeune fille en feu

Hartverscheurend en toch ingehouden portret van een ontluikende lesbische liefde. In de achttiende eeuw krijgt de jonge schilder Marianne (Noémie Merlant) opdracht een portret te maken van de vurige, eigenzinnige Héloïse (Adèle Haenel). Omdat Héloïse weigert te poseren wordt Marianne ingehuurd om ‘Héloïse gezelschap te houden’. Met de bedoeling dat ze overdag goed naar haar kijkt, zodat ze het portret ’s nachts stiekem kan schilderen. Prachtig intense en intieme film over blikken. Van de jonge vrouwen naar elkaar, van de regisseur naar haar acteurs, en van het publiek naar de vrouwen op het scherm. Winnaar van het beste scenario en de Queer Palm op Cannes2019.

Lees ook ons interview met regisseur Céline Sciamma: ‘Ik hoop dat het de Wonder Woman voor het arthousepubliek wordt’

Jagten

Engelachtige peuter Klara voelt zich afgewezen door crècheleider Lucas, de beste vriend van haar vader, en claimt dat hij haar misbruikt heeft. Waarna de wereld van Lucas (opvallend kwetsbaar gespeeld door Mads Mikkelsen) instort. Festen-regisseur Thomas Vinterberg – weer helemaal terug na Submarino van twee jaar eerder – blijft dicht bij Lucas en laat in volledig geloofwaardige (en daarmee uiterst ongemakkelijke) stappen zien hoe zijn vrienden hem langzaam maar zeker wegduwen. Mikkelsen werd dankzij zijn aangrijpende vertolking in 2012 in Cannes uitgeroepen tot beste acteur.

Lees hier ons interview met Mads Mikkelsen en regisseur Thomas Vinterberg

Manchester by the Sea

Stugge klusjesman Lee (Casey Affleck) leidt een eenzaam bestaan in een voorstadje van Boston, geplaagd door demonen uit het verleden. Wanneer zijn oudere broer overlijdt, wordt Lee tot zijn schrik aangewezen als voogd over diens zestienjarige zoon. De gebeurtenissen in Manchester by the Sea zijn van een welhaast ondraaglijke somberheid, maar dankzij de lome, onopgesmukte verteltrant verzandt de film niet in melodrama. Scenarist en regisseur Kenneth Lonergan (You Can Count on Me, Margaret) portretteert zijn antihelden met veel mededogen, en Affleck maakt diepe indruk met zijn ingehouden hoofdrol. Winnaar van twee Oscars, voor Affleck en het scenario.

Moonlight

Drie fases uit het leven van Chiron, een homoseksuele zwarte jongen die opgroeit in één van de ruigste buurten van Miami. We zien hem als kind, tiener en volwassene worstelen met zijn geaardheid, zijn mannelijkheid en zijn drugsverslaafde moeder. Enig rolmodel in zijn jonge leven is de man die zich uiteindelijk over hem ontfermt: drugsdealer Juan. Aangrijpend en prachtig gefilmd portret, waarin regisseur/scenarist Barry Jenkins ons niet alleen laat kennismaken met een zeldzaam complex personage, maar ook met een wereld die we zelden tot nooit in de bioscoop zien. Bekroond met de Oscar voor beste film.

Bekijk hier ons interview met regisseur Barry Jenkins

Phantom Thread

Alweer een film over obsessie van de zelf ook nogal obsessieve regisseur PT Anderson (There Will Be Blood, The Master), met in de hoofdrol de ook behoorlijk obsessieve acteur Daniel Day-Lewis. Ondanks al die obsessie is Phantom Thread toch een buitengewoon subtiele en soepele vertelling geworden. Over de grillige liefde tussen de beroemde Britse modeontwerper Reynolds Woodcock en diens model Alma (de eerste grote rol van de Luxemburgse actrice Vicky Krieps, die opvallend makkelijk overeind blijft tegen Daniel Day-Lewis). Genomineerd voor zes Oscars. Onder meer voor de zestigjarige Day-Lewis, die al tijdens de montage van Phantom Thread aankondigde dat dit zijn laatste filmrol was. Kostuumontwerper Mark Bridges mocht het beeldje ook echt meenemen.

Apocalypse Now: Final Cut

Sheen zat tijdens de opnames diep in de drugs, hij kreeg een hartaanval, de tropische set van Apocalypse Now werd verwoest door een orkaan, het budget liep afschuwelijk uit de klauwen zodat Francis Ford Coppola uit eigen zak bij moest leggen; ‘This isn’t a film about Vietnam, this film is Vietnam,’ liet Coppola weten. Ondanks of dankzij de problemen is Apocalypse Now – over kapitein Willard (Martin Sheen) die opdracht krijgt om de mythische en gestoorde kolonel Kurtz (Marlon Brando) te vinden – een ongekend krachtige (anti)oorlogfilm geworden over onmacht, waanzin en wanhoop.

In 2019 interviewden we de Nederlandse setfotograaf Chas Gerretsen: ‘Ineens lag de set vol echte menselijke resten’

The Revenant

Nog voordat er ook maar één seconde van dit epische wildernisdrama te zien was deed de film al stof opwaaien: de opnamen zouden namelijk afgrijselijk zijn geweest. Regisseur Alejandro G. Iñárritu (Birdman) ontkende de geruchten niet en verklaarde dat hij zijn crew en acteurs bewust door een hel stuurde, om een zo realistisch mogelijke film te maken. En dat is gelukt: Leonardo DiCaprio speelt op overtuigende wijze een pelsjager die in 1820 verschrikkelijk wordt toegetakeld door een grizzlybeer, voor dood wordt achtergelaten door zijn collega’s, maar overleeft en zich koste wat kost wil wreken. The Revenant is groots en meeslepend, het camerawerk van Emmanuel Lubezkien is adembenend en het rauwe acteerwerk leverde DiCaprio zijn allereerste Oscar op.

Lees hier meer over de totstandkoming van de film: ‘Rauwe bizonlever en naakte acteurs’

Requiem for a Dream

Weduwe en onorthodoxe moeder Sara Goldfarb (prachtige, Oscargenomineerde rol van Ellen Burstyn) is er vast van overtuigd dat ze binnenkort wordt uitgenodigd voor een van haar favoriete tv-shows. Ze slikt amfetamines om te lijnen – dan kan ze haar rode jurk aan als de grote avond daar is. Ook zoon Harry is, net als zijn vrienden, aan de drugs. Slim grotestadsverhaal van Darren Aronofsky (Pi, Black Swan, The Whale), die zich hevig liet inspireren door het werk van de Japanse animatieregisseur Satoshi Kon en effectief gebruik maakt van hypnotiserende beeldtaal en muziek. Hubert Selby jr, op wiens roman de film is gebaseerd, is coscenarist.

Sound of Metal

Ze vormen een hecht maar labiel stel, drummer Ruben (Riz Ahmed) en zangeres/gitarist Lou (Olivia Cooke). Hij is ex-junkie, zij zit onder de zelf aangebrachte littekens. Als punkduo touren ze samen in een camper door de VS. Dan verliest Ruben plotsklaps zijn gehoor. Wat betekent dat voor zijn identiteit, zijn toekomst, zijn relatie met Lou? Dit intense drama is hier en daar wat onduidelijk verteld, maar dat past wel bij de chaos die de hoofdpersoon ervaart. Regisseur/coscenarist Marder maakt Rubens (niet van hoop gespeende) lijdensweg bijzonder invoelbaar, geholpen door een knap geluidsontwerp en fantastisch spel van Ahmed. Mooi intiem camerawerk ook van Nederlander Daniël Bouquet (Nothing Personal, Kauwboy).

Lees ook onze special over deze bijzonder intense filmervaring

Spencer

Het is 1991 – tien jaar na haar huwelijk met Prins Charles – en het leven van prinses Diana (Kristen Stewart in topvorm) ligt in duigen. Charles bedriegt haar openlijk (met Camilla Parker-Bowles) en Diana zit gevangen in een liefdeloos huwelijk. Toch wordt ze geacht om met de familie kerstfeest te vieren in Sandringham, een monstrueus landhuis dat prima zou passen in horrorfilm The Shining. Diana beseft daar dat ze haar koninklijke rol niet langer kan en wil spelen en komt aarzelend in verzet. Magistrale mix van genres (melodrama, horror, farce) van de Chileense regisseur Pablo Larraín (Jackie), met een fijn vilein script van Steven Knight (Eastern Promises, Locke).

La La Land

Sappelende jazzpianist Seb (Ryan Gosling) en aspirant-actrice Mia (Emma Stone) worden verliefd en proberen elkaar te steunen bij het verwezenlijken van hun persoonlijke ambities en dromen (respectievelijk een eigen jazzclub & serieuze rollen). Heerlijke musical van Whiplash-regisseur Damien Chazelle in de stijl van de klassiekers uit de jaren vijftig en zestig. Non-professionals Gosling en Stone kunnen qua zang en dans niet tippen aan oude meesters als Fred Astaire en Ginger Rogers, maar slaan zich met verve door de vele aanstekelijke zang- en dansnummers, en weten van Seb en Mia echte mensen te maken. Zes Oscars waaronder een voor Stone en eentje voor Chazelle.

Interview: Damien Chazelle over La La Land

Beste mysterie/fantasy/sciencefiction

Donnie Darko

Op een avond hoort tiener Donnie (Jake Gyllenhaal) van het manshoge konijn Frank dat ‘de wereld zal vergaan na 28 dagen, 6 uur, 42 minuten en 12 seconden’. Frank heeft ook instructies: Donnie moet bijvoorbeeld zijn school onder water zetten. Zijn ouders, psychiater, leraren en een merkwaardige goeroe bieden tegengas. Doorbraakfilm voor regisseur Richard Kelly en voor Gyllenhaal, moet meermaals bekeken worden om hem helemaal te doorgronden. Maar ook de eerste keer verbluft kijken is leuk, vanwege de schwung van Kelly’s regie en het geweldige spel van de gehele cast. Geflopt aan de kassa, inmiddels zware cultstatus.

E.T.: The Extra-Terrestrial

Grootste kassucces uit de filmgeschiedenis – totdat Titanic het record brak – is een even komisch als meeslepend sprookje. Een jongetje neemt een bibberig, verdwaald buitenaards wezen in huis, maar moet het verbergen voor onbegrijpende volwassenen. Steven Spielbergs lofzang op de kinderlijke onschuld en hang naar avontuur bezorgt zelfs de meest sceptische kijker een brok in de keel. Tot veler verontwaardiging werd Spielberg bij de Oscars gepasseerd – ten faveure van Richard Attenboroughs Gandhi – maar er gingen wel prijzen naar Spielbergs vaste componist John Williams en naar de disciplines geluid en visuele effecten.

Lees ook: ‘Wat maakt E.T. the Extra-Terrestrial zo bijzonder?’

Ex Machina

De verlegen programmeur Caleb (Domhnall Gleeson) wordt door de excentrieke internetmiljardair Nathan (Oscar Isaac) uitgenodigd in diens afgelegen villa. Nathan vraagt hem de eerste robot met bovenmenselijke intelligentie te onderwerpen aan de Turingtest, waarin onderzocht wordt of de ondervrager doorheeft dat hij met een computer praat. Caleb laat zich echter al snel verleiden door de beeldschone machine (gespeeld door Alicia Vikander) en komt zodoende lijnrecht tegenover Nathan te staan. Een oogstrelende sciencefictionthriller met geweldig spel van de gehele cast: vooral Isaac is briljant als manipulatieve dronkaard.

Beste documentaires

For Sama

Met prijzen overladen documentaire (waaronder de VPRO IDFA Audience Award in 2019) waarin de Syrische burgerjournalist Waad Al-Kateab van binnenuit laat zien hoe Assad, met hulp van Russische bommenwerpers, het verzet in rebellenbolwerk Aleppo probeerde te breken. Al-Kateabs persoonlijke verslag begint in 2011, wanneer ze pas achttien jaar is, en eindigt op 21 december 2016, wanneer ze met haar man en pasgeboren dochter Sama gedwongen wordt Aleppo te verlaten. In voice over zegt ze tegen haar dochter: ‘Sama, zal je je Aleppo kunnen herinneren? Zal je mij verwijten dat ik bleef? Of zal je me verwijten dat we nu gaan?’ Aangrijpend.

Gunda

Baanbrekend portret in zwart-wit, zonder muziek of commentaar, van de zeug Gunda en haar biggen, plus een stel kippen en koeien. Met zijn geduldige, betrokken camera laat regisseur Viktor Kosakovskiy (Aquarela) ons met nieuwe ogen kijken naar het dagelijks bestaan van de dieren die het vaakst op ons bord belanden. Dat levert veel ontroerende en enkele wrede observaties op, maar zet ook vraagtekens bij diergedrag waarvan we verrassend weinig weten. Een mijlpaal in de emancipatie van het dier tot volwaardig filmpersonage: niet vermenselijkt, als natuurwonder of symbool, maar als op zichzelf staand wezen.

The Last Ride of the Wolves

I Lupi (de Wolven uit de titel) is de naam van een bende doorgewinterde criminelen in de buurt van Venetië, die we volgen bij de voorbereidingen op hun laatste grote klus. Maar deze intrigerende, en strak geregisseerde film van beeldend kunstenaar Alberto De Michele zoomt niet in op de Wolven, maar op de oude boef Pasquale en diens chauffeur Alberto, die zijdelings betrokken zijn bij de geplande overval op een geldauto. Slim opgebouwd en fraai in beeld gebrachte vertelling is wonderlijke mengeling van fictie en documentaire, en draait vooral om de dynamiek tussen de gokverslaafde bluffer Pasquale en de laconieke Alberto.

Lees hier ons interview met de Italiaans-Nederlandse regisseur Alberto De Michele

Time

Fox Richardson vecht al jarenlang voor de vrijlating van haar man, die een gevangenisstraf van zestig jaar uitzit voor een gewapende bankoverval. Filmmaker Garrett Bradley volgt haar voor een korte documentaire, maar op de laatste draaidag geeft Fox haar een tas vol videobanden, waarop ze haar leven gedurende de afgelopen twintig jaar heeft vastgelegd. Uit die goudmijn destilleert Bradley vervolgens deze poëtische, intieme en experimentele lange documentaire. We zien kinderen opgroeien zonder vader, zijn getuige van talloze momenten waarin hoop op vervroegde vrijlating vervliegt en zien hoe Fox ondanks alles strijdbaar blijft. Bekroond met de prijs voor beste regie op Sundance.

U bent hier: